De weg er naar toe ben ik anders dan anders gereden om dat gevoel van sleur te doorbreken en er sneller te komen omdat het weer eens vast stond op de kruising.
Daar aangekomen belde ik aan, de oude dame deed open, keek om me heen en vroeg, ben je met de fiets????
Ik begon te lachen en zei dat ik het veel te koud vond op de fiets en met de auto was gekomen.
Mooi zei ze, wil je ons dan om half elf naar het ziekenhuis brengen???
Ping...... de ochtend die vaak hetzelfde is, was opeens niet meer hetzelfde.
Onder het genot van een kop thee het verhaal aangehoord van hun onverwachte ziekenhuis bezoek en zijn we even later op pad gegaan.
Nadat ik ze bij het ziekenhuis had afgezet ben ik naar een vriendin gereden die een kapperszaak heeft.
Daar een kop koffie gedronken en even lekker bijgekletst met haar en haar zus die er ook was.
Daarna richting drogist en tijdens het uitproberen van een foundation een leuk gesprek gehad met iemand die daar aan het werk was.
Gelijk maar twee mooie aanbiedingen meegenomen en doorgereden naar de supermarkt.
Mijn avondeten en wat lekkers gekocht voor een vriendin die die middag langs zou komen.
Ik stond bij de kassa achter een man die, ach ja doe maar ....mompelde toen de kassière vroeg of hij de voetbalplaatjes wilde hebben, waarop ik de opmerking maakte, er zal altijd wel een kindje zijn die ze spaart.
Toen ik aan de beurt was en afgerekend had, veel minder dan het bedrag waarvoor je die voetbalplaatjes krijgt, zei de kassière, jij hebt vast ook wel iemand die ze spaart en duwde een aantal pakjes in mijn richting...
Toen ik haar bedankte zag ik haar naamkaartje waarop de naam Petra stond.
De vette glimlach stond toen vast op mijn gezicht.
Toen ik thuis kwam snel wat gegeten,de was aangezet en de stofzuiger en dweil door het huis getrokken, tenslotte moet dat ook gebeuren op zo`n vrije dag.
Na een gezellig samenzijn met mijn vriendin, ben ik een eind met Betty gaan wandelen.
Het was best koud maar met de zon erbij voelde het warm aan en heb ik echt lopen genieten, van de wandeling, het weer, en die lekkere waggel billen van Betty die voor me uit liep.
Toen ik bijna thuis was zag ik het vrolijke gezicht van een andere vriendin die net aan kwam fietsen en riep, Hey Joooooo, ik zat net aan je denken, ik heb je al zolang niet gezien, wordt het geen tijd voor een wijntje??
Waarop ik antwoordde dat het inderdaad tijd werd en we afspraken snel een avondje te plannen.
Tijdens het wandelen kreeg ik een sms'je van mijn mail vriendje, "mijn lief dagboek" zoals ik hem noem.
Hij was in de buurt en wilde een vervroegd "Valentijnsdag" bosje bloemen langs brengen....
Ik kreeg 5 bossen prachtige rode tulpen in mijn handen geduwd en na samen een kop thee gedronken, is hij een half uur later weer vertrokken.
Vanmorgen nog geroepen dat ik benieuwd was of ik iets zou krijgen met Valentijn..... haha....mijn dag kon al niet stuk maar toen helemaal niet meer.
Mijn vorige blog,"Het is weer zo`n dag", sluit zeker aan bij deze blog....
Ook dit is weer zo`n dag waarop je denkt dat het gaat zoals het altijd gaat maar veranderd in een dag met vele geluksmomenten.
En ik, ik geniet en besef me wat een gezegend mens ik ben.
