Bij tijd en wijle ging ik op een datingsite en had daar wat leuke contacten via mail, msn en soms zelfs persoonlijk.
Mijn zoon vond het niet zo leuk maar een avond in de kroeg vond ik niets en tijdens het boodschappen doen kwam ik niemand tegen, dus voor mij was het op dat moment leuk tijd verdrijf.
Meestal draaide het op niets uit en uiteindelijk werd ik het zat.
Mijn geluk moest niet afhangen van een man, en had ik het met de mensen om me heen niet meer dan gezellig?
Toen ik besloten had dat hele dating gedoe te stoppen kreeg ik een berichtje van een man.
Leuke man zo op het eerste gezicht en ik besloot het nog even uit te stellen.
Na wat heen en weer gemail heb ik hem op een ochtend een berichtje gestuurd dat ik mijn profiel eruit gegooid had en dat als hij nog contact met me wilde hij me via Facebook of Whats app kon bereiken.
Ik liet mijn telefoon nummer achter en dacht, als hij ons eerste mail contact echt leuk genoeg vond dan hoorde ik wel weer van hem.
Een half uur later zag ik dat hij gereageerd had.
Hij schreef dat hij geschrokken was dat ik mijn profiel verwijderd had en blij was dat ik iets op zijn profiel had achtergelaten.
Ons Whats app contact werd al snel intensief en we hadden hele persoonlijke en soms emotionele gesprekken.
Beiden waren we ervan overtuigd geen relatie te willen dus zo'n man met wie je lekker de hele dag kon appen en die verder niets wilde was voor mij geweldig, een verademing zelfs.
Hij was vrachtwagen chauffeur en woonde samen met zijn vier kinderen. Hij had het druk, was altijd onderweg en vond het eigenlijk wel best zo, hij vond dat hij de vrije tijd die hij had moest besteden aan zijn kinderen en dat zijn tijd nog wel kwam.
Mijn argumenten dat hij ook zichzelf niet moest vergeten en dat als zijn kinderen groter zouden zijn hij misschien wel alleen achterbleef en dat hij de kans een leuke vrouw te ontmoeten zomaar liet lopen.
Al die argumenten wuifde hij weg.
Zijn tijd zei hij kwam nog wel.
Ondertussen bleven we lekker appen en toen ik het een keer moeilijk had vroeg hij of hij me mocht bellen.
Ik was nieuwsgierig naar zijn stem dus ik schreef dat dat mocht alleen dat ik huilend weinig kon zeggen maar dat vond hij niet erg.
Ons eerste gesprek werd een feit, hij klonk net als mijn broer dus dat eerste gesprek voelde al snel vertrouwd waarna we besloten vaker te bellen.
We werden vrienden.
Na een paar weken wilde hij me toch ontmoeten en dat was eigenlijk alleen maar omdat ik gezegd had dat ik heerlijke zuurkool kon maken en aangezien hij dat heel lekker vond en al tijden niet gegeten had werd onze eerste date dus een "ruildate", hij zuurkool, ik waspoeder.
Want we hadden bij de Makro afgesproken omdat hij dan zijn vrachtwagen makkelijk kon parkeren, ik waspoeder kon kopen en we daar ook nog een kop koffie konden drinken.
Ik dus op een avond snel vanuit mijn werk naar huis om de zuurkool op te halen en hop, nog in mijn werkkloffie gelijk door naar de makro want hij moest op tijd zijn vrachtwagen terug brengen.
Toen ik daar aan kwam heb ik mijn auto achter die grote wagen van hem geparkeerd en stapten we uit.
Hij kwam aan lopen met een prachtige bos bloemen. Ik schijn ooit tegen hem gezegd te hebben van die bloemen te houden en na de reden van onze ontmoeting, de zuurkool, afgegeven te hebben zijn we naar binnen gelopen.
Onderweg naar het restaurant bedachten we dat we ook best tijd hadden om samen te eten.
Daar zaten we dan, beiden in onze werkkleding bij de Makro, hoe romantisch kun je het maken ook al was het geen echte date.
De tijd vloog natuurlijk voorbij en na mijn waspoeder afgerekend te hebben spraken we af om na 100 wasbeurten weer een date te plannen voor een kop koffie en om nieuwe waspoeder te kopen.
Toen ik hem na een tijdje appte dat mijn waspoeder bijna op was, was een tweede date snel afgesproken.
Voor iemand die helemaal nooit van plan was te daten vond ik hem toch erg snel met zijn tweede afspraak. Ook de tweede date was erg gezellig en ging veel te snel.
Ondertussen wisten zijn kinderen ook van mij want hij moest natuurlijk ook uitleggen met wie hij zo vaak zat te appen en waarom hij soms zo hard moest lachen.
Zijn kinderen en ik werden Facebook vrienden en op die manier leerden ook wij elkaar kennen.
Ondertussen begon ik toch wel gevoelens voor hem te krijgen en daar hadden we ook gesprekken over.
Hij vertelde dat hij me ook meer dan leuk vond maar dat hij zijn gevoel onderdrukte want hij kon het zich niet veroorloven verliefd te worden.
Het zou zijn wereld teveel veranderen en hij had geen tijd voor nog iemand in zijn leven en al helemaal niet iemand waarvan hij wist daar veel mee samen te willen zijn. Hij kon het zijn kinderen niet aan doen zei hij.
Het feit dat iemand ook iets kon toevoegen in zijn leven wilde hij maar niet snappen.
Ik had nog vrijkaarten voor een film bij de Pathe bioscoop en nodigde hem daarvoor uit.
Een avondje Scheveningen werd het, eerst een beetje over het strand banjeren daarna lekker uit eten dan de bioscoop en als afsluiter nog even ergens wat drinken.
En die avond kwam hij erachter dat een avondje uit eigenlijk best wel leuk is en dat hij dat onbewust misschien toch wel gemist had, en ook dat zijn gevoelens voor mij sterker waren dan hij toe wilde geven.
Tussen de dates door zaten we de hele dag te appen of te bellen en op een dag zei hij dat hij een verrassing voor me had.
Hij had kaarten geregeld voor de musical van Soldaat van Oranje, want daar wilde je toch graag naar toe zei hij...
Blijer kon hij me niet maken die dag.
11 mei zouden we gaan en die middag stond hij voor mijn neus met een bos rode rozen en een kaartje erin.
Op dat kaartje stond de vraag of ik "verkering" met hem wilde.
Ik zei plagend dat ik hem later op de avond antwoord zou geven.
Inmiddels hebben we al 4 maanden officieel "verkering" en toen we laatst terug kwamen van de film, "Smoorverliefd" die pas uit was realiseerde ik me hoezeer ik het getroffen heb.
Ik heb die avond genoten, genoten van de film, het samenzijn met hem maar nog meer van het feit dat ik nog even gewacht heb om van die datingsite af te gaan en hem een bericht gestuurd had toen, anders had Ik hem nooit ontmoet.
Op weg terug naar huis, had hij èèn hand aan het stuur, in zijn andere hand lag de mijne (voordeel van een automaat), er klonk een prachtig nummer van Glennis Grace op de radio die hij zat mee te zingen en toen ik zo naar hem zat te kijken en de contouren van zijn gezicht en van zijn lichaam volgde voelde ik me volmaakt gelukkig.
