Weet je zeker dat je mee gaat?
Zijn ogen kijken me vragend aan.
Jaahhaaaa roep ik, Ik ga met je mee.
Maar dan moet je wel om 4.15 uur je bed uit want ik moet uiterlijk 4.30 uur weg zegt ie.
Ik zucht en zeg dat ik vanavond vroeg zal gaan douchen, vroeg mee naar bed ga en dat ik morgen vroeg klaar ben om met hem mee te gaan :-D
Hij heeft sinds 1 mei een vaste route en ik wil eigenlijk wel eens mee om te zien welke route dat is zodat ik begrijp waar hij het over heeft.
Op tijd liggen we in bed en vrijwel gelijk valt hij in slaap.
Ik daarentegen lig nog een tijdje wakker en luister naar de geluiden in en om het huis maar uiteindelijk val ook ik in slaap.
Aan de klok van de buurvrouw die elk half uur een geluid geeft te horen ben ik weer erg vroeg wakker en uiteindelijk gaat de wekker.
We springen uit bed en kleden ons aan.
Terwijl ik mijn haar en make up doe is Gerard al beneden om koffie en thee te zetten en wat eetbaars in een tas te stoppen.
Stipt 4.30 uur stappen we in de auto om naar de plek te rijden waar zijn DAF XF 106 staat te shinen in de lampen van de straatlantaarn.
Daar aangekomen settelen we ons in zijn Camion.
De verwarming staat al aan dus het is lekker warm als we instappen.
Gerard legt zijn spullen klaar, meldt zich aan op zijn boordcomputer en start de motor.
Ik doe mijn schoenen uit en leg mijn voeten zoals het "hoort" als meerijder op het dashbord.
De koffie en thee staan binnen handbereik.
Als alles klaar is vertrekken we.
Het is op dit tijdstip nog stil op de weg en als we bijna bij Heerlen zijn waar zo rond 7 uur gelost moet worden maken we eerst een pitstop bij een benzine station.
Tegenwoordig bakken ze daar zelf croissants en andere overheerlijke broodjes dus daar nemen we er gelijk een paar van mee.
Dat is nou het leuke aan een dagje mee met Gerard, we eten lekker, hebben plenty of tijd samen, zitten lekker te kletsen en te lachen en zien heel veel.
Kortom we hebben het gewoon gezellig en voor mij is het een leuk dagje uit.
Ook de rit is dit keer weer fijn want vanuit Heerlen moet ie laden in België, Charleroi om precies te zijn.
Met de begrenzing van 85 km per uur gaat het niet zo snel en worden we zowat door iedereen ingehaald maar dat boeit ons niet.
Gerard rijdt relaxed en beheerst.
Waar ik me wel elke keer weer over verbaas zijn de kamikaze chauffeurs op de weg.
Zo hoog en droog zie je natuurlijk alles.
Vanmorgen moest Gerard vol in de remmen omdat er zo'n kamikaze chauffeur in zo'n kleine K** auto vlak voor een afslag van links voor de vrachtwagen naar rechts schoot om de afslag te nemen.
Als Gerard niet zo oplettend was geweest en die auto niet in zijn spiegel had zien aankomen was hij er vol achterop gegaan.
Zo gebeuren er dus veel ongelukken met vrachtwagens waarbij de vrachtwagenchauffeur de schuld krijgt.
Nu weet ik dat er veel mensen zijn die zeggen dat ze altijd zitten te bellen, te appen of koffie aan het zetten zijn ( Ik ook hoor ;-) en dus niet opletten maar het zijn vaker de personen auto's die het veroorzaken door er nog even snel voor langs te willen gaan.
Wat een kamikaze muggen zijn er ook , jezus, het leek alsof het regende op zijn voorruit.
Maar goed, na het laden in Charleroi zijn we een gedeelte in de file terug gereden naar Nederland, hoe dichter bij de grens, hoe drukker het werd.
Eenmaal terug moest er nog een pauze gemaakt worden en dat hebben we gedaan tijdens een lunch in Hazeldonk.
Na de lunch zijn we naar Dordrecht gereden om te lossen en daar kon hij gelijk weer terug laden voor Heerlen voor maandag.
Het lossen duurde even en door de zon en de warmte vielen mijn ogen bijna dicht dus toen Gerard buiten bezig was ben ik even op bed gaan liggen voor een powernap.
Het was inmiddels al 16.30 uur en waren al 12 uur onderweg.
Om 18.30 uur waren we thuis en had Gerard er ruim 14 uur en bijna 600 kilometer opzitten.
Deze vaste route zou zijn werkdag verkorten maar dan moet alles wel soepel verlopen.
Er moet geen vriendin mee zijn die elke 100 kilometer moet pitstoppen, er moeten geen kamikaze chauffeurs op de weg zijn, geen files en de juiste laad en los nummers doorgegeven worden. ..
Maar wat was het weer een leuke dag en heb ik ervan genoten.
Na zo'n dag heb ik toch wel veel respect voor hem als mens en als chauffeur.
Thank's Gerard, dat je me weer een dagje mee wilde hebben. ♥
