10 December 2015.
Ik word losgerukt uit mijn slaap als om 6:00 uur de telefoon gaat.
Ik zie op het display dat het mijn dochter is en neem op met een angstig gevoel want ze belt me nooit zo vroeg.
Aan de andere kant van de lijn hoor ik mijn dochter snikken, "Mama, Tina is dood."
Mijn hart slaat over en ik voel het bloed uit mijn lichaam trekken.
"Neeeeee...Dat kan niet" zeg ik.
Ja huilt ze, het is zo, ze is net overleden aan een hartstilstand.
Tina is haar schoonmoeder en de band die ze met haar had was bijzonder.
Ik roep dat ik er aan kom en druk haar weg, ik trek gauw wat kleding aan en leg aan mijn zoon uit die wakker is geworden van alle tumult wat er is gebeurt.
Ook hij is in shock, neee dat kan niet, we hebben haar pas nog gezien toen was er nog niets aan de hand.
Maar toen was er blijkt later toch al wel wat aan de hand.
3 December 2014 werd onze kleindochter geboren.
Tina was zo trots op haar en ze was zo dolgelukkig dat mijn dochter en haar zoon onze kleindochter naar haar had vernoemd.
Twee dagen na de geboorte van onze kleindochter had Tina op Facebook gezet dat ze dolgelukkig was.
Om beurten pasten we op en toen ik aan het oppassen was in het huis van onze kinderen kwam Tina spontaan even aanlopen.
We zaten aan de eettafel gezellig te kletsen en koffie te drinken.
Zij links en ik rechts van onze kleindochter, de liefde voor die kleine meid was voelbaar en ik genoot ontzettend van het idee dat mijn kleindochter twee van die liefdevolle oma's had.
Op de 1ste verjaardag van onze kleindochter vertelde Tina dat ze moe was en last had van haar linkerarm.
Haar man lag met longontsteking in het ziekenhuis en ze liep al de hele week heen en weer te slepen met zijn spullen dus het zal daar wel van komen dacht ze.
En ja, zei ze, je slaapt ook anders hé zo alleen in dat grote bed.
Toen ze weer naar huis ging en we riepen "Doe je wel een beetje rustig aan" gaf ze als antwoord dat dat wel goed kwam.
Toen ik na dat vreselijke telefoontje 15 minuten later bij mijn dochter en schoonzoon aankwam vertelde mijn dochter met horten en stoten wat er was gebeurt.
Tina was al even niet lekker en was zondag bij de huisartsenpost geweest en daar was ze met de opmerking, "het kan stress zijn belt u morgen maar met uw eigen huisarts" weer weggestuurd.
De klachten die ze had waren, pijn op de borst, vermoeidheid en last van haar linkerarm.
De volgende dag had Tina de assistente van haar eigen huisarts gebeld en aangegeven wat de klachten waren en ze vertelde erbij dat ze ook al bij de huisartsenpost was geweest.
Volgens de assistente kon Tina woensdag bij een vervanger terecht want haar eigen huisarts was er donderdag pas weer.
Daar wilde Tina graag op wachten vertelde mijn dochter, maar helaas was dat een dag te laat. Woensdagnacht is ze met een hartstilstand overleden. R.I.P lieve Tina.
Er is door alle partijen geen goede diagnose gesteld, er was ook geen melding van haar klachten en bezoek vanuit de huisartsenpost naar de eigen huisarts gedaan. Ook de assistente van de huisarts had de klachten gebagatelliseerd en niet adequate gereageerd.
Het had dus niet gehoeven.
Het gekke is dat er op dezelfde dag een kennis van Tina met dezelfde klachten, door dezelfde huisartsenpost is doorgestuurd naar het ziekenhuis en die nu door een bypass operatie nog leeft.
Het had dus niet gehoeven.
Geloof me, Ik heb dit niet geschreven om wie dan ook de schuld te geven van haar dood.
Ik geloof echt dat als het je tijd is dat je gaat, hoe maakt niet uit.
Mijn dochter zei heel mooi, weet je mam, al haar vier zonen zijn onder de pannen, ze hebben allemaal een leuke vrouw, leuke kindjes en het gaat met alle vier op alle vlakken goed.
Ik denk dat haar taak hier op aarde klaar was.
En zo denk ik ook, hoe raar het ook klinkt en hoe erg ze ook gemist wordt.
Lieve Tina, jij links, ik rechts van onze kleindochter. Links is niet meer maar ik zal mijn beide armen om haar heen slaan en proberen jouw warmte over te brengen.
En voor alle vrouwen die dit lezen, het schijnt lastig te zijn bij vrouwen met deze klachten de juiste diagnose te stellen.
Voelt het niet goed, blijf het aangeven, beter één keer teveel naar de huisarts dan een dag te lang wachten, het kan zomaar een dag te laat zijn en dat had niet gehoeven.
