27 Juni zou mijn vader 79 geworden zijn als hij was blijven leven.
Mijn vader heeft wat ik me kan herinneren altijd hard gewerkt.
Soms had hij wel 2 banen om zijn gezin te kunnen onderhouden.
Met zijn gezin, zijn familie en vrienden beleefde hij veel plezier en ik denk dat hij gedaan heeft wat hij wilde doen.
Hij wilde natuurlijk nog veel meer maar dat was hem helaas niet gegund.
Mijn moeder zei weleens, je vader heeft zijn leven dubbel geleefd.
Alles kon ook altijd en ik kan me mijn vader niet chagrijnig herinneren, oh wacht, ja wel.
Soms kwam hij uit zijn werk en hadden wij, zijn 6 kinderen onze tassen en schoenen in de hoek van de gang gegooid.
Jeetje, wat kon hij dan stieren.
Al onze spullen werden dan op onze slaapkamer gesmeten en riep daarbij dat we het de volgende keer zelf moesten doen.
Natuurlijk ( pubers in huis ) lag het er de volgende dag weer en liep hij er gewoon langs.
Mijn vader was ook zo gek als een deur.
Mijn zus speelde orgel dus stond er een orgel in de woonkamer.
Op een zondag toen mijn oma langs zou komen zei hij dat hij al heel goed kon spelen (wij wisten natuurlijk allang van zijn plannetje) en liet het mijn oma horen.
Voordat mijn oma er was had hij namelijk een langspeelplaat op de pick-up gelegd met orgelmuziek.
Dus toen mijn oma er was zette hij de plaat op en begon heel "professioneel" te "spelen".
"Wat goed van je Hennie" zei ze lachend en keek mijn moeder met een blik aan van, kan hij het echt?
Pas toen de langspeelplaat bleef hangen viel hij door de mand en lagen wij dubbel van het lachen. Dubbel om mijn oma die het bijna geloofde en om mijn vader die er de grootste lol om had.
Mijn vader regelde of eigenlijk, wilde ook van alles.
De ene maand stond hij met mijn broers blikjes/vogeltjes van/uit de schutting/boom af te schieten met een luchtbuks en de andere maand had ie een tafeltennistafel gekocht en werden er in de hal van onze flat toernooien gehouden met de hele buurt.
Ook stond er een tijd een biljarttafel in de woonkamer en mochten wij er niet rondlopen anders kon er niet worden "ge-biljart" .
Mijn moeder was gelukkig voor hem heel makkelijk en liet hem zijn gang gaan, tenslotte was het voor ons ook leuk waardoor zij ook weer genoot.
Wat ik me ook nog goed kan herinneren waren de viswedstrijden aan de singel waar we woonden .
Het hele weekend zat hij dan te vissen met de mannen uit de buurt, biertje erbij ( iets te veel naar mijn zin maar ja, ik had niets te zeggen), kinderen eromheen die van de ene buurman naar de andere liepen om te zien wat ze al hadden gevangen, gejuich van die hele rij mannen als er weer eens een vis boven water getrokken werdt want zoveel zat er niet volgens mij want veel was er niet gevangen.
Af en toe moesten we iets voor hem halen of kwam mijn moeder er gezellig bij zitten.
En op het laatst toen de laatste vis gemeten was sprongen ze in die (in mijn ogen) vieze singel.
Ook mijn moeder moest er aan geloven want die werd er zo in gegooid door mijn vader (wat ik dan weer heel zielig vond voor mijn moeder)
Maar zij hadden de grootste lol.
Hij had altijd wel wat met eten ook.
Zijdje spek in de keuken waar iedereen van moest proeven, saté die hij zelf maakte en we dan wekelijks kregen, halve kipjes die s'avonds laat gehaald moesten worden.
Yatzee toernooien aan de keukentafel met wie er mee wilde doen met allerlei hapjes.
De bijna wekelijkse zondagse blauwe hap.
Een bbq achter op het grasveld met de buren,
Zoals ik al zei, alles kon, mijn vader was echt een gezelligheidsdier. Hij kon het ook met iedereen vinden.
De dag dat hij stierf staat in mijn geheugen gegrift. Volgens de huisarts bij wie hij s'morgens geweest was kon hij wel 100 worden met zijn hart.
Hij was namelijk naar de huisarts gegaan omdat hij het gevoel had lichte hartaanvallen te hebben gehad maar nee, hij werd wel 100.
Toen mijn vader later op de dag mijn moeder had opgehaald van haar werk had hij dikke zweetdruppels op zijn hoofd en is hij gelijk doorgelopen naar bed.
Mijn moeder die na het werk altijd even ging rusten is bij hem gaan liggen en na een half uur schreeuwde ze dat we de huisarts moesten bellen.
Later hoorden we dat hij in de armen van mijn moeder lag en begon te gorgelen.Mijn moeder is gelijk begonnen met hartmassage en toen de ambulance er was hebben ze hem 11x gedefibrileerd. Maar het heeft niet meer mogen baten.
s'Middags 1 maart 1979 om 15.30 uur was hij dood.
Hartstilstand. De huisarts van die morgen was erbij en heeft zitten huilen op het bed van mijn zusje.
De dagen erna waren raar, de drukte van alle mensen, het verdriet, de angst s'nachts in bed.
Hij liet een gezin achter met kinderen in de leeftijd van 9 tot 19 jaar.
Met mijn oudste zus had hij de avond ervoor nog een meningsverschil gehad en is zij boos naar bed gegaan. Dat was het laatste wat ze nog had met mijn vader, ruzie over euthanasie, zo wrang dat ze s'middags werd opgehaald uit haar werk omdat haar vader was overleden.
Daar heeft ze het heel lang moeilijk mee gehad.
Die discussie was op de avond dat mijn broer zijn verjaardag vierde.
Mijn vader die normaal een biertje dronk zat aan de karnemelk.
Tijdens de ceremonie op zijn begrafenis in een zaal die zo overvol was gebeurde er iets heel bijzonders.
Het was maart, donker en nat buiten maar toen er gesproken werd over hoe hij was en hoeveel plezier mensen met hem hadden beleefd en hoe erg ze hem zouden gaan missen begon spontaan de zon te schijnen.
Bizar maar zulke dingen vergeet je niet meer, ook de geur van al die bloemen die om zijn kist lagen niet.
Soms ruik ik die geur nog en zie ik ons weer zitten om mijn moeder heen, kijkend naar zijn kist.
Mijn vader had ook een potje waar hij zijn kleine geld ingooide, als dat potje vol was zou hij met ons uit eten gaan.
Weken na zijn dood mocht mijn broer met toestemming van mijn moeder dat geld gaan tellen.
Op het moment dat mijn broer dat potje wilde openen zagen we een flits en hoorden we gelijk een hele harde klap, terwijl het een prachtige zonnige dag was.
Mijn moeder begon te lachen en zei dat het niet mocht van mijn vader en uiteindelijk heeft mijn broer het potje met geld maar weer weggezet.
Ik zou nog zoveel kunnen vertellen over die tijd met hem, ik was 15, in de fase van kind naar volwassen, dat wordt je door het overlijden van een ouder, of het nou een vader of moeder is, heel snel.
Morgen zou hij 79 geworden zijn mijn vader. Hij is al bijna langer dood dan dat hij geleefd heeft.
Nog elke dag schiet hij voorbij in mijn gedachten maar morgen een beetje meer.
Proost ouwe, morgen neem ik er één op jou.
Xx
