"Waar heeft u dan last van" vroeg ik aan de dame waar ik regelmatig langs ga.
Nou antwoorde ze, ik vergeet nogal veel.
Ik weer, Ja, dat doe ik ook, we vergeten toch allemaal wel eens wat en u bent 83 jaar, dan mag u toch ook dingen vergeten!
Waar heeft u dan nog meer last van?
Pff zei ze, ehh, ik sla dingen niet meer op, als ik iets gelezen heb dan weet ik eigenlijk niet meer dat ik het gelezen heb of waar het over gaat.
Oh jee, zeg ik, dat heb ik ook :-( ( hetzelfde met films, ja schat, hoor ik mijn lief zeggen, die film hebben we samen gekeken)
Wat nog meer? vroeg ik.
Nou zei ze, Ik loop naar boven en weet niet meer waarom ik naar boven loop en oh ja ze, haar man en kinderen, zeggen dat ik dingen meerdere keren vertel.
Dat was mij dus ook al opgevallen maar hey.....
Elke keer als ze me iets dubbel vertelt geef ik gewoon weer antwoord alsof ik het voor het eerst hoor.
Ik vertel de dingen ook weleens twee keer, of stel een vraag twee keer, ( ja mam, dat heb je net ook al gevraagd ).
Naarmate ze me uitlegd waarom ze de diagnose Alzheimer gesteld hebben begin ik me toch wel zorgen te maken.
Want ik herken me er zelf in.
De dingen die ze opnoemt heb ik ook.
Niet meer op woorden kunnen komen,
Klanten waar ik toch vaak langere tijd en soms meerdere keren contact mee heb niet meer herkennen.
Namen van mensen kwijt zijn of nog erger, een andere naam noemen oefff.
Soms word ik s`ochtends wakker en moet ik echt goed nadenken welke dag het is en of ik moet werken en dan moet ik in mijn agenda even checken welk tijdstip.
Vriendinnen die ik beloof te bellen of te appen vragen na een aantal dagen of ik ze soms vergeten ben, JA DUS, Sorry....
Laatst vond ik een zak sla in mijn vriezer.
Of die keer dat ik met mijn dochter aan het bellen was en tegen haar zei toen ik aan mijn kontzak voelde waar hij altijd inzit als ik aan het werk ben,
Shit, ik ben mijn telefoon vergeten.....
Mijn bril die ik gewoon op mijn neus heb zitten en loop te zoeken :-)
En zo zijn er eigenlijk nog meer voorbeelden op te noemen.
Hoe vaak ik de laatste tijd niet van mijn lief te horen krijg als ik ergens over begin, Dat heb ik je gisteren al verteld, je moet luisteren...... En dan vooral zo`n handgebaar erbij.
Hebben jullie het ook weleens dat als iemand je iets vertelt, je luistert maar ondertussen met iets anders bezig bent in je hoofd, of inmiddels al weer een andere vraag hebt of gewoon ergens anders bent met je gedachten?
Ik wel.
En dat heeft helemaal niets te maken met desinteresse ofzo maar toch.
Maar goed, naar aanleiding van haar diagnose ben ik s`avonds gaan zoeken op internet en daar stuitte ik op de site van de Alzheimer stichting op een test.
Ik dacht, die ga ik doen. Score was, niet schrikken, 62% vergeetachtigheid.
Er stond bij dat ik gezien mijn leeftijd (52 nu) geen Alzheimer kan hebben maar een bezoek aan de huisarts aan te raden is.
Ik denk dat ik dat maar eens ga doen of beter nog, de afspraak staat.
Die dame waar ik over schrijf doet het nog steeds hartstikke goed, althans, de keren dat ik haar zie.
Haar man (85 jaar) kent haar natuurlijk beter en vind het best lastig dat zijn energieke slimme vrouw zo aftakeld.
Ze heeft nu vaak nergens geen zin in, ze zegt zelf dan dat ze niet vooruit te branden is en vraagt de lieve heer om een beetje energie.
Soms is ze druk met niets doen, soms doet ze van alles tegelijk.
Soms zit ze voor de tv en zit ze wezenloos voor zich uit te staren, soms geinteresseerd het nieuws te volgen en soms kijkt ze Calimero.
Soms is ze verdrietig over het feit dat ze niets onthoudt of nergens meer controle over heeft want zegt ze, haar man en kinderen laten haar niets meer doen, ze mag bijvoorbeeld geen geld meer pinnen terwijl zij altijd de administratie deed.
Soms loopt ze te mopperen en soms is ze vrolijk en loopt ze haar man te plagen.
Het is een onomkeerbaar proces.
Ik heb al een tweetal soort van dagboeken over Alzheimer gelezen en als ik die boeken mag geloven is het een langzaam proces dus ik hoop haar nog lang mee te mogen maken in goede geestelijke gezondheid.
Die lieve 83 jarige dame.
