Ik parkeer mijn auto verderop in een straat en loop gedachteloos richting sportschool, mijn oranje sporttas hangt nonchalant over mijn schouder.
Daar aangekomen begroet ik de receptioniste en leg ik mijn vinger op een apparaatje waarna het draai hekje open gaat.
Ik loop naar de kleedkamer, toets een code in voor een kluisje en trek mijn spinning schoenen aan.
Ik stop mijn spullen in het kluisje, pak mijn handdoek en flesjes drinken en loop naar boven richting de spinning zaal waar de muziek al aan staat.
Eenmaal binnen en word ik enthousiast begroet door Wouter, de trainer.
Hij is zo`n persoon van de reclame van Nespresso, hij geeft je het gevoel dat je speciaal bent.
Ik loop naar Wouter die beneden staat, de spinning fietsen staan allemaal op een soort van tribune en gericht op een groot beeldscherm waar we tijdens het fietsen naar kunnen kijken.
Hij geeft me lachend een hand, doet alsof ik er voor het eerst ben en stelt zich voor, ik speel zijn spelletje mee, noem mijn naam en vraag of hij mij wil helpen met het instellen van mijn fiets, wat hij ook heel lief doet.
Na het instellen ga ik vast warm fietsen en pas ik mijn fiets steeds meer aan op hoe het voor mij prettig fietst.
Ondertussen komen er steeds meer mensen binnen die vriendelijk en enthousiast door Wouter worden begroet .
Om 19.00 uur gaat de les beginnen, het scherm gaat op "fietsen in de bergen"en de muziek gaat aan op een "up" tempo, lekker snel en met een goede beat.
We beginnen in een dubbel tempo op lichte weerstand roept Wouter boven het geluid uit.
Ik zit een beetje op de verkeerde plek want ik zit tussen twee grote boksen in en zoals het hoort tijdens de spinning les staat de muziek lekker hard.
We fietsen op een weg met lichte stijging in de bergen en het gaat lekker, ik heb er zin in.
Tijdens het eerste nummer waarbij we af en toe weerstand moeten bijdraaien, wordt het al snel zwaarder en gaat de hartslag omhoog.
Bij het tweede nummer draaien we de weerstand nog wat bij, de berg wordt steiler en onze handen moeten van relax naar racing positie, zo hangen we meer in de fiets.
Het tempo zit er goed in en de muziek dreunt lekker door terwijl Wouter ons blijft motiveren om door te gaan.
Bij het derde nummer draaien we de weerstand nog zwaarder en moeten we gaan staan.
Ik doe, zoals altijd als we staan mijn ogen dicht en voel het zweet op mijn gezicht en mijn haar mee dansen op het ritme van de muziek.
Ik hoor Wouter instructies geven, draai weerstand bij....ga door en mijn gedachten dwalen af naar afgelopen zomer.
Mijn gedachten dwalen af naar mijn fiets maatje Frank die blij en vrolijk naast me fietst, ik zie zijn lieve gezicht lachend naar me kijken, ik voel zijn hand op mijn rug om me net even dat zetje te geven als we een heuvel opgaan en ik hoor hem praten ...... en ik, in gedachten kijk ik hem alleen maar stralend aan want, mijn god, wat heb ik daarvan genoten, wat heb ik van hem genoten.....
Ondertussen hoor ik Wouter roepen Ga door, nog even, jaaa...voel de verzuring in je benen, ga door, kom op, nog even, links rechts, links rechts .... Mijn benen trappen automatisch mee op het ritme van de muziek en ik voel mijn hart bonken.
Ik doe mijn ogen weer open en kijk richting het scherm, ik ben blij als Wouter roept dat we weer mogen gaan zitten en onze weerstand lager mogen zetten.
Hij laat ons iets drinken en geeft ons daarmee een beetje tijd om bij te komen .....
Het volgende nummer is er weer een in de bergen en de weerstand is hoog, we moeten weer gaan staan en als ik het even niet meer trek, doe ik mijn ogen weer dicht (dat fietst toch lekkerder, zeker als het zo zwaar is) en visualiseer ik dat ik op de Alp d`Suez fiets en ik kan alleen maar denken aan de reden waarom mensen daar aan mee doen en aan het motto,....Opgeven is geen optie.
Ik trap hijgend door en kom met een stralende lach "boven", ik geniet echt van dit gedoe op de fiets.
Na nog een aantal nummers zet Wouter iets rustigs op voor de Cooling Down.
Nog steeds hard, maar wel rustig.
Het beeldscherm laat ruige bospaden en de watervallen van Niagara zien en van die beelden mogen we tijdens onze Cooling Down genieten.
Het uurtje spinnen zit er bijna op.
Als we als laatste de rek en strek oefeningen hebben gedaan, maken we onze fietsen schoon en komt de volgende groep al weer naar binnen.
Ik word blij verrast (jij....spinnen ???) begroet door een bekende en krijg drie zoenen op mijn bezwete wangen ... Hij vraagt hoe het gaat en of ik afgevallen ben en zegt dat ik er goed uit zie.
En ik lach, ik geniet van zijn woorden maar ik geniet nog meer van mijn fietstocht door de bergen.
Als ik even later Wouter beneden in de gang tegenkom en hem bedank voor de les zegt hij dat ik goed ben "meegekomen" voor een eerste keer en dat hij trots op me is .....hahaha............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten