Broer en zussendag

Vandaag is Nationale broer en zussen dag.
Ikzelf heb drie broers en twee zussen.
Ik zeg twee zussen maar mijn oudste zus is in 2010 overleden.

Ik herinner me een foto van vroeger waarin we in een rij stonden van groot naar klein, van oud naar jong. Of eigenlijk van jong naar nog jonger.
Ik was vierde in rij, boven mij een zus en twee broers en onder mij een broertje en zusje.
Tussen de oudste en jongste zit tien jaar leeftijdsverschil​​.

Het was best druk met zijn allen, zeker toen er later partners en kinderen bij kwamen.
Met verjaardag zaten we zo met tweeëntwintig personen alleen al ons gezin.
Wat super gezellig was, hartstikke druk maar gezellig.

Onze kinderen zaten op dezelfde school,  deelden dezelfde sport, speelden bij elkaar, sliepen bij elkaar en toen ze ouder werden gingen ze samen uit. Er kwam zelfs een neefjes en nichtjes dag.
Zo zagen wij, de broers en zussen elkaar ook regelmatig.

Kerstavond vierden we altijd samen en voor het eten maakte elk gezin één of meerdere gerechten en geloof me, de tafel stond propvol met lekker hapjes.
Dat was voor ons het begin van de feestdagen die we daarna allemaal op onze eigen manier konden invullen.

Met oud en nieuw waren we altijd bij de één of bij de ander, ieder had zijn eigen vaste gewoontes qua hapjes, drankjes en sfeer maken.
Mijn broers en zwagers hadden grote tassen vuurwerk wat voor de kinderen natuurlijk het aller belangrijkste was, zeker toen zij ouder werden.
En wat zo bijzonder was dat hoe druk het ook was, ruzies waren er bijna nooit, ook tussen de kinderen niet.
Iedereen kon goed met elkaar overweg.

En toch is het zo dat we elkaar de laatste jaren bijna tot niet zien.
Uit elkaar gegroeid, irritaties, te druk met ons eigen leven, ruzie door domme acties van twee kinderen en daardoor elkaar een leuk leven niet meer gunnen.
Twee broers wonen zo dicht bij me en toch zie ik ze nooit.
Die keuze hebben zij gemaakt en ik vind het goed zo.

De enige die ik nog zie is mijn jongste zusje en daar ben ik blij om.
Dus die Nationale broer en zussen dag is voor mij, een Nationale "ik hou van je" zusje dag. ❤️

Honderd jaar eenzaamheid

Het boek, honderd jaar eenzaamheid van Gabriël Garcia Marquez.
Dat boek heb ik ooit, heel lang geleden gelezen en vannacht moest ik daaraan denken.
En waarom nu juist aan dat boek?
Omdat het in dat boek allemaal draait om één familie uit een klein dorpje ergens in Zuid-Amerika.
Je volgt in dat boek die familie in de hoedanigheid en omstandigheid waarin ze op dat moment leven, de dingen die ze mee maken, de evolutie etc.
De hele essentie van dat boek is dat alles zich in die honderd jaar herhaald.
Dat begrijp je pas als je de helft gelezen hebt.

En zo is het leven nog steeds.
Nu hier en eigenlijk overal.
Als je over de helft bent van je leven zie je dat alles zich weer herhaalt, zeker als je kinderen hebt.
Je kind valt en staat op.
Je kind is klaar met school,
Je kind begint aan een carrière,
Je kind en relaties,
Je kind krijgt een kind, en dat kind, of die kinderen maken als het goed is ook al deze dingen weer mee.

Ik zie veel dingen bij mijn kinderen terug die ik van mezelf herken.
Ze zijn voor mij echte spiegels.
Ik zie hoe ze omgaan met het leven, hun werk, en hoe ze zijn in hun relaties.
Het zijn eigenlijk kleine (nou ja, kleine, ze zijn beide volwassen) kopieën van mij en hun vader en heel eerlijk.... Ik kan er niet altijd om lachen.
En niet omdat zij zijn wie zij zijn maar meer om wat ik heb laten zien wie ik ben.
Omdat ik ze dezelfde dingen zie doen die ik doe of gedaan heb.
Soms hoor ik ze opmerkingen maken en dingen zeggen die ik gezegd zou kunnen hebben en zoals ik al eerder schreef, ik kan er niet altijd om lachen.

Ik denk dat ik nog wel even tijd heb om mezelf en hoe ik in het leven sta te veranderen en ga ervan uit dat ik niet verzand in honderd jaar eenzaamheid.

Rastaman

Als ik zijn richting uitkijk begint hij te lachen, Donkere man, Rasta haar, haarband  in, mooie ogen en een lieve glimlach.
Met een langzame swingende tred loopt hij mijn kant op.

Ik zie hem als ik in een supermarkt ben en als hij lacht vraag ik me af of hij wel naar mij lacht dus ik loop door.
Ik ben net klaar met werken, loop in mijn werk kloffie, ben hongerig en moe.
Ik pak wat ik nodig heb en na twee keer om me heen gedraaid te hebben vraagt hij  of ik alles kan vinden.
Ik kijk hem aan met een blik van "laat me met rust, zie je niet dat ik moe ben" en zeg, ja hoor, jij ook?
Ben nog steeds in mijn werk kloffie dus blijf beleefd.
Hij kijkt me doordringend aan, lacht weer en zegt, volgens mij werk jij bij IKEA
Ik begin te lachen en zeg, ja, dat heb je goed gezien terwijl ik een stukje van mijn blouse onder mijn jasje vandaan trek.
Welke afdeling? vraagt hij.
Ik noem een willekeurige afdeling en hij zegt, ik kom gezellig een keertje langs om met je te praten.
Op mijn vraag of hij denkt dat ik daar tijd voor heb antwoord hij: dat komt wel goed, let maar op.
Nou, ik ben benieuwd 😉
Ik ga er in ieder geval niet op letten of hij wel of niet naar IKEA komt maar grappig blijft het wel zo'n openlijke flirt in een supermarkt.