Daar zit ze, in de keuken, zacht piepend, oren recht omhoog en ogen die me zo zielig aankijken dat ik haar vraag wat er is...
Waarom zit je te piepen???
Wat is er dan???
Ben je je balletje kwijt???
Ze kijkt me blij aan, althans dat denk ik gezien de bewegingen van haar koppie...
Ik ga op handen en knieën zitten om onder de kast te kijken of het balletje daar soms ligt, en daar wordt ze heeellll blij van want het vrouwtje wil spelen.
Ze kruipt onder me door en begint spontaan te snuiven, in mijn gezicht te likken en door mijn gelach wordt ze steeds enthousiaster en ik speels in mijn oor gebeten.
Leuk hè vrouwtje... “samen spelen“ hoor ik haar denken.
Het balletje ligt er niet dus ik sta weer op.
Zij kijkt me aan en loopt naar de kattenbak die naast de koelkast staat, verborgen in een hoekje.
Ze gaat er recht voor zitten en als ik vraag of het balletje daar ligt, kijkt ze me aan met zo'n blik van "kom dan kijken vrouwtje"
Normaal gaan de katten naar buiten maar met deze kou en vochtige grond blijven ze alletwee liever lui op de warme vensterbank liggen en doen ze hun behoefte weer in de bak.
Zo ook die ochtend, ik ga weer op handen en knieën zitten met mijn hoofd voor de opening van de kattenbak, waardoor zij denkt, als jij het doet mag ik het ook en duwt tegen me aan en likt snuivend mijn oor want alsjeblieft..... MAG IK ZE?????
En daar zie ik "ze"liggen, twee katten drolletjes .....
Ze wordt helemaal gek als ik met hoge toon zeg... Ohhh dat is er... Jij wil ze hebben hè ?? Viezerd... Dat is toch niet voor jou???
Ik denk dat ze hoort "wil je ze hebben ??" want ze duikt blij voor me en duwt haar neus in de kattenbak...
Mag ik "ze" pakken vrouwtje ??, en kijkt me met haar oortjes naar achteren aan.
Ik begin te lachen en zeg, "nee viezerd" en sta op om een plastic zakje te pakken en haal ze uit de bak om ze weg te gooien.
Ze kijkt me teleurgesteld aan en als troost loop ik naar haar koekjes pot om haar te belonen.
Te belonen voor het feit dat ze ze niet uit de bak gepakt en opgegeten heeft, wat ze normaal wel altijd doet.
Want wat vind ze ze heerlijk, die katten koekjes.
Ze maakt me weer blij op deze Zaterdag ochtend, dat kleine zwarte monster, ze laat me gieren van het lachen met haar leuke snuit en verwarmt mijn hart elke keer weer en ik weet die van velen.
Ons hondje Betty..... die gek is op aandacht, kriebelen en katten koekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten