Vloggen

Een tijdje geleden toen ik ziek was lag ik in bed Vlogs op YouTube te bekijken van Sanny zoekt geluk.
1, omdat ik nieuwsgierig was en
2, omdat haar onderwerpen mij wel aanspraken.
Sanny is lekker nuchter, spiritueel doet aan yoga en meditatie en is op zoek naar iets wat eigenlijk iedereen zoekt, Geluk.

Dat doet ze op een lekkere spontane manier waarin ze ook haar gevoelige en kwetsbare kant durft te laten zien.
Ik vind haar altijd zo inspirerend en geniet elke keer weer van haar wekelijkse berichten op YouTube. Toen ik in de loop van de tijd zowat alle Vlogs van haar had bekeken kwam ik uiteindelijk ook bij andere Vloggers terecht en raakte ik steeds meer geïnteresseerd in het "vloggen".

Ik was eigenlijk zo geïnteresseerd dat ik samen met mijn zoon ben gaan kijken voor een vlogcamera in de "Ik ben toch niet gek" winkel. 
De jongedame aldaar wilde me natuurlijk heel graag de Canon G7x camera verkopen (Mevrouw, hij is nu in de aanbieding), maar ik vond hem voor het leuke toch iets te duur.
"Het kan toch ook met je telefoon" zei mijn lief later toen ik het hem vertelde en natuurlijk, hij had gelijk maar toch, het is anders.

Toen ik een paar dagen later aan een aantal collega's tijdens onze pauze vertelde van mijn vlog plannen en dat ik voor een camera had gekeken werden ze heel enthousiast.
Jaaaaaaaa Jo, moet je doen, ik ga je volgen en zullen we een crowdfunding doen voor je camera,  ik geef je wel geld en toen we begonnen over wat, waar en hoe hadden we zo op de vroege morgen al de grootste lol.
De collega's waar ik op dat moment mee zat zouden zich allemaal abonneren op mijn youtube kanaal zeiden ze.

Er werd van alles verzonnen, ik had iemand nodig die de Marketing zou doen, een Editor moest er komen want ik, oudje, had wel hulp nodig bij het editen.
Zelfs de naam hadden we al bedacht, die komt voort uit het feit dat ik eigenlijk altijd roep dat ik in gedachten nog 18 ben, echt alleen in gedachten dan hé ;-)

Elke keer als ik langs één van mijn collega's liep of ze tegenkwam in ons bedrijfsrestaurant begonnen ze er weer over en hoe meer we het erover hadden hoe meer zin ik kreeg om het ook daadwerkelijk te gaan doen. 

Mijn positieve gevoel voor die prachtige camera en voor alle andere ideeën werden steeds sterker.

Het heeft ook wel iets, Vloggen.
Net als met deze blogs.
Je schrijft iets voor jezelf op maar weet ook dat er vreemde mensen zijn die dit lezen.
Soms is het heel persoonlijk, zwaar zelfs en soms is het weer luchtig.

Waarom ik toen mijn blogs ben gaan delen weet ik niet, maar ik hoopte er toen iets mee te kunnen doen. 

Misschien kan ik iemand wel troosten met mijn woorden of net als Sanny  mensen inspireren of zelfs aan het lachen maken.
Dat zou mooi zijn, dan heb ik dat in ieder geval bereikt.

En dat gebeurt er met Vloggen ook.
Je kunt geraakt worden op welke manier dan ook door wat er gezegd wordt, hoe het gezegd wordt en met met het juiste beeld erbij is het plaatje compleet.

Binnenkort ga ik op vakantie naar Italië met mijn lief en bonusdochter en ik denk dat ik daar in dat prachtige land misschien wel eens mijn eerste vlog filmpje zou kunnen gaan maken.

Dusssssss , hou me in de gaten ;-)