Kind van mijn kind ❤

Ze is weer bij me, mijn kleine schat.
Het is vandaag "Oma dag" en ze blijft gezellig in "Oma gote pesessebed lapen" oftewel, in oma's grote prinsessenbed slapen en dan ook graag op mijn plekje.
Hoe vervelend ik me ook voel, ze tovert binnen no time een glimlach op mijn gezicht.

Vanmorgen toen ik haar ging halen was ook vriendje Faas buiten en toen Sophie me zag riep ze OMAAA  en ook Faas riep net zo hard OMAAAA ....
Van beiden krijg ik een dikke knuffel en Faas kijkt me blij en vragend aan. Hij wilt ook nog even bij "oma" zijn.

Faas is 9 dagen later na Sophie geboren en ze trekken veel met elkaar op dus ik zie hem regelmatig.   
Faas mag nog even van zijn vader blijven spelen en ik zie hem glunderen.

Sophie en Faas rennen naar binnen en Sophie roept onderweg "kijk oma, ikke fietse"
Als ik achter ze aanloop de tuin in  laten Sophie en Faas zien dat ze kunnen fietsen, steppen en springen op de trampoline. 
"Oma ook pringuh" .. vraagt Sophie terwijl ze me met een lieve glimlach aankijkt.
Hoe kun je dan nog "nee" zeggen 😁
Daar sta ik dan, met twee kinderen van twee en half jaar op een trampoline van 180 cm in doorsnee.
"Pringuh pringuh pringuh" roepen ze beiden en we hotsen over het doek van de trampoline. 
Af en toe valt er één en moeten we even stoppen om vervolgens als ze weer opgeklauterd zijn weer door te gaan.

Na een half uur samen spelen komt zijn vader Faas halen om hem mee te nemen naar zijn Opa en dan gaan Sophie en ik ook gelijk weg. 
"Naar oma huis toe" zoals Sophie zegt. 
Op mijn vraag wat we zullen gaan doen antwoordt ze, eehhmmm  Betty wandele, ikke fietse, Woute wakke makuh en ijs eten.
Een beetje zoals altijd 😜

Maar eerst gaan we nog even bij een vriendin van mij langs om iets af te geven.
Omaaa, ikke auto blijve, ikke nie mee, ikke bang zegt Sophie maar dat doen we natuurlijk niet.
We drinken daar een kop koffie en gaan een uurtje later naar huis.

Als we in de buurt van mijn huis komen ziet ze een tram rijden en begint ze te zingen.

Trein uit rijdeee...  amdam en rodammm ... achter raampen sveel kindren.

Nou, weet je al welk liedje dat is?

Ik leer haar als we een tram of trein zien het liedje, 
"Het treintje ging uit rijden
Van Amsterdam naar Rotterdam 
En achter al die raampjes
Daar zitten zoveel kindertjes
En die deden zo, hand gebaar erbij.... etc lalala..."
Als ik mee wil zingen roept ze,  NEEEEE OMAAAAA niet singuh.
Oké, ik mag dus niet mee zingen. 
Die middag als we op de fiets voer voor Betty gaan halen en de tramovergang oversteken probeer ik het nog een keer maar nee, oma nie singuh...

Onze dag vult zich met spelen, fietsen, Betty uitlaten, eten, als zij slaapt geniet ik in de tuin van het zonnetje en een goed gesprek met mijn zusje en als ze wakker is gaan we nog even naar de speeltuin, daarna eten, theetje drinken in bad, knuffelen tijdens het afdrogen, uiltje spelen, voorlezen uit Pluk van de Petteflet over kakkerlak Zaza, nog even knuffelen en als ik haar een laatste kus op haar wang geef en zeg dat ik beneden ga opruimen ligt ze tevreden te kletsen tegen haar pop en even later hoor ik haar al niet meer. 

Straks, als ik naar bed ga, wordt ze wakker, lacht ze naar me, zegt," oma ook lapen" waarna ze zich omdraait en ze al sabbelend op haar speentje weer door slaapt.
Morgenochtend als ik wakker word, kijk ik in haar lieve snoetje en zal ze, "Oma ikke wakkur"zeggen

Zo heerlijk kan het leven met het kind van mijn kind zijn. ❤