Peuterspeelzaal

In het bedrijfsrestaurant op mijn werk zie ik een jongeman van rond de 18 jaar die bij de koffiemachine een mok met koffie tapt.

Ik kijk naar hem, herken hem en POEFF... FLITS, ik ben zo`n 15 jaar terug in de tijd.

15 jaar geleden zat Wouter op de peuterspeelzaal bij juffrouw Paula waar ik elke week mee "moederde".
Elke Woensdag aan het begin van de ochtend zat ik de appeltjes te schillen terwijl de ouders hun kinderen kwamen brengen.

Paula, stond dan bij de deur en begroette de ouders en hun kinderen.
De meeste kinderen die al wat langer op de peuterspeelzaal kwamen doken dan gelijk hun lieveling hoekje in, de meisjes in de poppenhoek, en de jongens de blokkenhoek of de autohoek en sommige kinderen bleven iets langer bij hun mama of papa op schoot om wat te puzzelen of te lezen...
Meestal hielden de ouders dan een gezellig gesprekje met ons en als hun kind dan weer wat gewend was konden ook zij afscheid nemen.

Die dag, een half uur later dan de andere kinderen, zou er een nieuw jongetje komen, en vertelde Paula later in de kring aan de kinderen dat jongetje heette Bas ......En, zei Paula fluisterend, als dat jongetje straks binnen komt wat zeggen we dan allemaal?? ....hallo Bas.... riepen de kinderen in koor.

Daar was hij dan, Bas van twee en half jaar, één kop groter dan Wouter die al ouder dan bijna vier werd geschat, en anderhalve kop groter dan de meeste meisjes in de groep.
Zijn moeder noemde hem beer zei ze toen ik opmerkte dat hij best al groot was voor zijn leeftijd
.
Bas kwam de peuterspeelzaal binnen stampen, stoer, op ontdekkingsreis, en in zijn rugzakje een beker drinken en wat luiers want Bas leek wel groot maar was nog jong en niet zindelijk.
Hij raakte me en ik vond hem gelijk al zooo leuk.

Bas was echt zo`n kleine olifant in een grote porseleinkast.
Bas keek niet op of om toen de kinderen hem begroetten, maar dook gelijk in de blokkenhoek om daar eens even lekker huis te gaan houden.
Paula probeerde hem bij het kringgesprek te betrekken maar hij was helemaal geobsedeerd door die grote "speelkamer"
Hij wilde alles in één ochtend zien, voelen, proeven, maar vooral omgooien.
Thuis mocht hij alles als enigst kind vertelde zijn moeder trots..

En van dat "ontdekken" is tot op de dag dat Wouter afscheid nam, ook geen verandering in geweest.
Wat waren we blij als het droog en mooi weer was zodat ze lekker naar buiten konden om daar hun energie kwijt te raken.

De dagen werden korter en de feestdagen kwamen eraan.

Sinterklaastijd was een hele leuke maar spannende tijd voor de kinderen, en toen we op de ochtend vóór Sinterklaas in de kring zaten en Sinterklaas liedjes hadden gezongen, waarbij Bas met zijn grote zware jongetjes stem overal bovenuit kwam begon Paula al vertellend over Sinterklaas een rode papieren mantel om te doen, een baard van watten voor haar kin te hangen en zette ze een rode mijter met wit kruis op haar hoofd.
Het was zo ongelooflijk mooi wat er gebeurde met die druk pratende kinderen.
De kinderen naast mij staken hun kleine armpjes door die van mij en legden hun hoofdjes op mijn arm, duidelijk op zoek naar bescherming.
Wouter die iets verderop zat keek me met een zenuwachtige angstige blik aan, het liefst was hij bij me op schoot gekropen maar hij wist dat dat niet mocht en na een vette knipoog van mij was hij enigszins gerustgesteld....
Zelfs onze Bas was stil en onder de indruk want ineens was daar Sinterklaas.
Sinterklaas Paula praatte wat met de kinderen en even later, onderwijl vertellend over Sinterklaas was ze zich weer aan het ontdoen van haar rode mantel, witte watten baard en rode mijter met wit kruis.
De kinderen slaakten een zucht van verlichting en begonnen allemaal tegelijk aan Paula te vertellen dat Sinterklaas was geweest.
Die ochtend, en die verandering van de kinderen heeft ook op mij grote indruk gemaakt....

Twee weken later was er voor de Kerstvakantie een Kerst ontbijt.

Wouter en ik vierden die ochtend ook gelijk onze afscheid want Wouter zou na de kerstvakantie naar de basisschool gaan dus ik had een pannenkoeken taart gemaakt en het toetje meegenomen.

De ontbijttafel was mooi gedekt, de kerstmuziek galmde door de ruimte en de lampjes in de kerstboom stonden aan.
De meisjes kwamen de zwak en gezellig verlichte peuterspeelzaal binnen in hun mooiste jurken en de jongens zagen er in hun kerst kleding ook fantastisch uit.
Toen de ouders na het fotograferen van hun kinderen weer weg waren gingen  we met ze eten.

De grotere kinderen konden met een beetje hulp al zelf hun brood smeren en voor de kleintjes deden wij het.
Zo ook voor Bas, Bas at 3 sneetjes brood met kaas en hagelslag, een plak ontbijtkoek en daarna drie plakken kerstbrood met boter.
Hij snoepte van de pannenkoeken taart en na het afscheid nemen van Wouter, at hij ook nog een toetje.
Vol verwondering zat ik naar hem te kijken, wat kon die kleine grote jongen eten zeg, hij at bijna nog meer dan een volwassene en ik was dan ook zeer benieuwd hoe groot hij zou worden.

Na die tijd in de peuterspeelzaal kwam ik zijn ouders met regelmaat tegen en altijd moest ik even vragen hoe het ging met Bas.

En vandaag zag ik hem, hij stond koffie te tappen bij de koffiemachine op mijn werk en sinds kort ook zijn werk want vertelde hij, hij was als enige vakantiekracht aangenomen voor langere tijd.

En als ik nu zo naar hem kijk , zie ik weer dat kleine jochie in die grote porseleinkast rondbanjeren en ook nu vind ik hem nog zooo leuk.