Na aanleiding van een dagje werken op de Woonbeurs in Amsterdam Rai voor het bedrijf waar ik werk, kreeg ik een mail met een bedankje voor de medewerking en of wij, de keuken specialisten, zich op wilden geven om een screentest te doen voor het programma, Fix this Kitchen van SBS6.
Klinkt natuurlijk altijd leuk zoiets en mijn nieuwsgierigheid drong zich aan mij op en ik stuurde een mail terug met de vraag om wat meer informatie.
Dezelfde dag alle info binnen en met een opmerking van "dat lijkt me wel wat" richting mijn manager had hij me al opgegeven.
Niet wetende dat hij dat gedaan had heb ik het laten gaan en hoorde ik er niets meer over.
Tot afgelopen Dinsdag, ik werd gebeld met de vraag of ik alsnog die screentest wilde doen.
Ik voelde mijn blaas al overspannen worden bij de gedachte alleen al .....wat is dat toch met vrouwen, zenuwen en blaas.... en zei tegen mijn Manager, dat ik altijd zo nerveus word van dat soort dingen.
Maar ik bedacht me ook dat het wel een leuke kans was en dat het me nu voor de tweede keer werd aangeboden.
Ik zei dus blijmoedig "Ja"........ Mijn manager zou ervoor zorgen dat ik alle informatie alsnog zou krijgen en dat ik de volgende dag om tien uur al op die screentest moest verschijnen....
Shit dacht ik, morgen al ???
Maar ik moet nog mijn haar wassen, kleding strijken, mijn nagels lakken, tanken en pffff ik had nog visite en na die visite zou ik die middag nog meer visite krijgen en die zou blijven eten en ik moest ook nog eten halen en koken en zelfs nog bedenken wat ik moest eten en morgen een screentest en ik moest nog zoveel.
De rust nam uiteindelijk de overhand, het was maar een screentest en dan mijn haar maar later wassen en dan maar geen gelakte nagels so what....
Na een gezellige avond ben ik toen mijn visite weg was onder de douche gestapt om mijn haren te wassen daarna mijn blouse gestreken waarvan ik niet zeker wist of ik hem nu wel of niet aan moest en mijn bed ingekropen voor hopelijk een goede nachtrust.
De volgende dag richting Telegraaf Media Groep in Amsterdam en die weg heb ik een bepaalde periode zoveel gereden dat een gevoel van nostalgie en weemoedigheid me overviel .
Ik dacht, dit laat ik niet gebeuren dus na de radio keihard aangezet te hebben lekker mee zitten galmen op het nummer van Eternal flame..... Close your eyes , give me your hand darling lalalaalalaaaa .....
Mijn gedachten werden een stuk vrolijker en alle nummers waarvan ik de tekst maar een beetje kende lekker mee zitten galmen en op mijn stuur het ritme mee geslagen.
Elke chauffeur die me op dat moment gezien had zou zich een breuk gelachen hebben want het zag er niet uit zo`n hysterische vrouw.
Maar ik voelde me goed en daar ging het me om.
Met Tom uiteindelijk het juiste adres gevonden en toen ik me meldde bij de receptie vroeg de receptioniste of ik kwam voor het speeddaten...
Ik begon te lachen en zei," Nee, doen jullie dat hier ook???
Maar zei ik, ik hou het in mijn achterhoofd, als die screentest niet goed gaat kom ik alsnog speeddaten....
Ik werd opgehaald en toen ik ergens in een achteraf ruimte terecht kwam, kreeg ik uitleg over wat de bedoeling was.
Ik moest aan degene die mij opgehaald had een keuken verkopen.
Er was daar niets, alleen een camera, drie grote lampen, een desk met daarbovenop een gids en ik, de keukenspecialist....
Ik moest me dus inleven dat ik in een vestiging stond en haar een keuken verkopen als was ze een klant.
Mijn rijkelijke fantasie kwam dus goed van pas en al snel zat ik in mijn rol.
Ik vertelde haar hoe we werken bij ons in het bedrijf, legde haar het planprogramma uit, besprak de keuken, verkocht haar een pannenset bij de inductie kookplaat, liet haar onze ovens zien en tot slot smeerde ik haar een vaatwasser aan....
Na een kwartier zei de dame die ons filmde dat ze genoeg gezien had en
dat het goed gegaan was.
Ik vroeg of ik het filmpje mocht zien, maar Nee zei ze, dat wil je niet zien.
Ik geloofde haar op haar woord want wie vind het nou leuk om zichzelf terug te zien op camera.
Na mijn vraag wanneer ik zou horen hoe en wat kreeg ik als antwoord, "als de anderen hem gezien hebben". en die anderen zijn de mensen van fix this kitchen zei ze.
De dame die mij opgehaald had bracht me ook weer naar de uitgang en ik besloot daar een fles water te kopen en die rustig op te drinken tijdens het Appen van mijn App vriendje over hoe het gegaan was.
Op de terugweg afgesproken met mijn dochter om te gaan lunchen met haar en mijn moeder en toen we daarvan thuis kwamen had ik een voicemail bericht op mijn telefoon staan dat ik zo snel mogelijk TMG moest bellen, want ze hadden helemaal geen gegevens van mij.
Ik gebeld en de dame die mij opgehaald en weggebracht had vroeg mij om mijn e-mail adres en telefoon nummer.
Nadat ze het genoteerd had wilde ik natuurlijk weten waarom ze dat nodig had, nou zei ze, we willen je er graag als keukenspecialist bij hebben als wij de opnames doen voor Fix this Kitchen en dan moet ik wel weten waar ik de informatie naartoe moet sturen....
Ik stond ondertussen in een soort van YES houding in de woonkamer bij mijn moeder en twee blije gezichten van moeder en dochter keken me aan....
Begin December is er een opname dag in een vestiging in het land en ik ben Dabei.
JOEHOEEEEEEEE.......................................
zondag 25 november 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten